Bu sırada araç inanılmaz bir ivmeyle ve güç kesintisi olmadan ileri atılıyor. Seramik frenlerse çok geç fren yapmaya izin veriyor. Lastikleri soğukken R8, neredeyse önden çekişli bir otomobil gibi önden kayıyor. Lastikler birkaç kilometrenin ardından ısındığında ise arkasını şaşırtıcı derecede kontrollü şekilde savurarak ilerlemeye başlıyor. Ancak çok dar virajlarda hafif alüminyum şasisine rağmen ağır kalarak dışa doğru kayıyor.
Yarış pistinde bir gerçek açığa çıkıyor: Audi mutlak bir sporcu ama hızlı bir gezinti aracına daha yakın. Süspansiyon gayet hassas, kaloriferinden sıcak hava üflüyor, iç mekanın işçilik kalitesi mükemmel, deri döşemelere sahip, Bang & Olufsen müzik sistemi harika… Ancak bunlar sizi yanıltmasın: 5 bin 922 m’lik pisti 2:52,25 dakika gibi etkileyici bir sürede tamamlıyor. Bu sırada Praga pitlerde sırasını bekliyor. Kanat kapısı tüy gibi hafif. Buraya mı bineceğiz? Eğer yılanlarla akrabalığınız varsa sorununuz da olmaz.
Sadece 97 cm yüksekliğe sahip olan bu araca binmek diğer herkes için çok zor. Sağ ayak yüksek marşpiye üzerinden içeri, ardından koltuğa doğru düş, sağ ayağını içeri çek, ikisini daracık boşluğa sığdırmaya çalış, kafanı çarpmamak için çok dikkatli ol… Hemen yola da çıkamıyorsunuz: Önce mekanikerlerin ön kaputu açıp pedalları ayarlamalarını beklemeniz, ardından da 6 nokta emniyet kemerini bağlamanız gerekiyor. Karbon yarış koltuğu kaya gibi sert. Görüş mü? Yok denecek kadar kötü! Yarış tipi debriyaj profesyonellerin bile temiz bir kalkış yapmalarını engelliyor:
Kalkışla patinaj arasındaki debriyaj pedalı yolu sadece birkaç milimetre. Bir şekilde Praga’yı hoplaya zıplaya harekete geçiriyoruz.
